Paddington / 2014, 95 dk

İçimdeki gizli İngiliz hayranlığı mı? İyi kotarılmış çocuk filmlerine karşı duyduğum zaaf mı? Harry Potter film serisinin yapımcı ekibine beslediğim sempati mi?

Sebebini tam olarak bilemiyorum – muhtemelen sonuncusu değil – ama Paddington’ın 2014’ün en iyi filmlerinden biri olduğunu buradan ilan ediyorum!

Doğup büyüdüğü memleketini mecburen terk eden ve kendine Londra’da yeni bir yuva arayan genç ayı Paddington’ın hikâyesinde orijinal, beklenmedik sürprizler yok belki; ama aslında söylediği çok şey var: Nüfusunun beşte biri göçmenlerden oluşan Londra’da yabancı olmak üzerine bir alegori – doğduğun yere değil, seçtiğin yere ait olmak üzerine sıcacık bir masal. İngiliz kibarlığını hicveden esprileri ve her yaşa hitap eden fiziksel komedi öğeleriyle son derece eğlenceli de üstelik.

İnce işçilik taşıyan görsel tasarımıyla Wes Anderson filmlerine benzetildi Paddington; eğer Wes Anderson filmleri Paddington’ın üçte biri kadar canlı, hayat dolu ve seyircisiyle beraber gülebilen filmler olsaydı, katılabilirdim.