Bir diziyi komedi veya dram yapan şey nedir?

HBO ve Netflix gibi, alışılagelmiş standartların dışına çıkma lüksüne sahip yayın platformları güç kazandıkça, bu kategori sıkıntısı iyice ayyuka çıktı. Edie Falco’ya En İyi Kadın Komedi Oyuncusu dalında Emmy getiren Nurse Jackie gerçekten komedi miydi? Orange Is the New Black’in ilk sezonunun Altın Küre’de Dram, Emmy’de Komedi dalında yarışması normal mi? Dram kategorisinde yıllarca gölgede kalan Shameless yapımcılarının dört sezon sonunda “Biz aslında dram değil, komedi yapıyormuşuz meğerse,” demelerinde bir tuhaflık yok mu?

Gerçek şu ki, ekran yapımlarının kalite ve çeşitliliği arttıkça, komedi ve dram gibi klasik anlatım kalıpları arasındaki çizgi bulanıklaştı. Karakter gelişimine önem veren ve özgün bir dil kullanmaktan korkmayan yapımlar, kendilerine biçilen tembel etiketlere meydan okur hale geldi.

The Simpsons, Family Guy, South Park geleneğinden kaynaklanan “animasyon dizi eşittir komedi dizisi” etiketlemesi, bu hafta izlediğim dizinin en büyük handikaplarından biri olsa gerek: BoJack Horseman komedi değil, dram da değil; kategorize edilmeyi reddeden ilginç bir televizyon deneyi.

BoJack, en popüler yıllarını geride bırakmış, cepten yiyen, bağımlılık problemleriyle boğuşan eski bir televizyon oyuncusu. Hayatını anlattığı bir kitap yazmaya çalışıyor. Emektar menajeri ve yarı-zamanlı kız arkadaşı Carolyn, işsiz ev arkadaşı Todd ve kitabı için yardımcı olan yazar Diane Nguyen, BoJack’in egosantrik dünyasının figüranlarını oluşturuyor. Bu dünyanın, insan ve insan formundaki hayvanların bir arada yaşadığı alternatif bir dünya olması, neredeyse önemsiz bir detay!

Evet, BoJack bir at; yan karakterlerin bir kısmı da kedi veya köpek veya kuş. Ve evet, BoJack Horseman bu malzemeden bir sürü keyifli espri çıkarıyor.

Ama dizinin mizah dili sizi aldatmasın. BoJack Horseman, özünde, depresyonu anlatıyor. “Hiçbir şey için geç değil, her şey düzelecek,” gibi şekerli bir mesajla değil hem de – depresyonun en dürüst, en karanlık, en çok acıtan derinleri inceleniyor. Kendi özbenliğinden nefret eden, düzeltemediği pişmanlıkları altında ezilen, yapayalnız bir başkarakter; ne ölçüde “komik” olabilir?

Animasyon dizi formatının komedi ötesinde kullanımı yeni değil. Animeler bunu yıllardır yapıyor. Veya geçtiğimiz sene final yapan The Legend of Korra bile, son derece yetişkin temalar işleyen, şahane bir işti.

Will Arnett (Arrested Development) ve Aaron Paul’un (Breaking Bad) başı çektiği seslendirme kadrosu ve J. K. Simmons’tan Naomi Watts’a uzanan zengin konuk oyuncu ekibiyle BoJack Horseman, kusursuz değil, ama desteklediğimiz bir anomali.

10 üzerinden 7