Baskın karakterlerden güç alan ve gözleme dayalı komedinin yükselişiyle, absürt komedinin özgür bırakıldığı yegâne format animasyon dizileri oldu. Senaryoda mantık veya devamlılık gibi kısıtlamaları olmayan komedi dizileri, bazı şeylerden feragat ediyor olabilir (mesela seyirci, kendinden bir şey bulamadığı bir hikâyeyle duygusal bağ kuramayabilir); ama tek bir şeyde çok iyi olmasını bekleyebiliriz: Güldürmek.

Rick and Morty, hikâye, karakter ve mekân seçimlerinde kendini yalnızca yaratıcılarının derya deniz hayal gücüyle sınırlıyor ve bununla beraber seyircisini çok çabuk bağlıyor.

Animasyon dizinin ilk bölümünde, yaşlı ve dengesiz, “çılgın dahi” bilim adamı Rick’in, kızı ve torunlarının yanına yeni taşındığını anlıyoruz. Bu durum, özgüven sorunları olan, saf ama iyi kalpli torunu Morty ile büyükbaba Rick için, evren ve paralel evrenler arasında sınır tanımayan maceraların başlangıcı oluyor.

Altı çizilmesi gereken nokta, buradaki bariz ilham kaynağının Back to the Future / Geleceğe Dönüş serisi olduğu. “Çılgın bilim adamına güvenerek maceradan maceraya koşan temiz kalpli genç” noktasından başlıyor, doğru; ama kesinlikle orada kalmıyor ve sonunda, bir dolu popüler bilimkurgu eserine göndermelerle dolu bir saygı duruşu konumuna ulaşıyor.

Bununla beraber, Rick and Morty’den keyif almak için popüler fantezi ve bilimkurgu eserlerine ilgi duymanın yanı sıra, karanlık komediye de bir parça alışık olmak lazım. Zira yüksek sesle kahkaha attığımız anların çoğu, acımasız ve bir parça hastalıklı bir espri anlayışının ürünü (bkz. South Park).

22 dakikalık 11 bölümden oluşan birinci sezon, hafta sonu bir oturuşta izlenesi, sürükleyici bir şeyler arayanların değerlendirmesi gereken bir seçenek.

10 üzerinden 8,5